Content #080

Keizersbolwerk. Vlissingen, Nederland 2022
‘Het Keizersbolwerk in Vlissingen is een vestingwerk uit 1548 dat in de Franse tijd werd uitgebreid waarbij het haar huidige vorm kreeg. Als zogenoemde ‘Waterpoort’ is het Keizersbolwerk de enige intacte stadspoort die nog rest in Vlissingen. Boven op het Keizersbolwerk staat sinds 1894 het standbeeld van zeeheld Michiel de Ruyter en sinds 1891 een vuurtoren voor de scheepvaart op de Westerschelde. In de Franse tijd, die in Vlissingen van 1795 tot 1814 duurde, is het Keizersbolwerk fors uitgebreid en ontstond het huidige bouwwerk. Voordien bestond het bolwerk uit een plein binnen een stenen omwalling waar ruimte was voor onder meer een wachthuis en een magazijn. Op last van Napoleon werden er dertien kazematten in het bolwerk gebouwd en ontstond de smalle doorgang vanaf het Roeiershoofd naar het Beursplein. Het Keizersbolwerk werd voorzien van een ‘bomvrije’ dakconstructie wat inhield dat de gewelfde kazematten aan de bovenzijde werden afgedekt met aarde. Het Plan du bastion XI avec ses casemates werd voltooid in 1811 (zie de sluitsteen boven de poort). Pas toen aan het begin van de 20e eeuw de boulevard ontstond is het Keizersbolwerk voor het eerst van een wegdek voorzien. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kreeg het Keizersbolwerk opnieuw een militaire bestemming. Vanaf 1942 bouwden de Duitse bezetters langs de kust van Noorwegen tot aan de Frans-Spaanse grens de Atlantikwall. Vlissingen vormde als Verteidigungsbereich een belangrijke schakel in deze verdedigingslinie. Op de kop van het Roeiershoofd werd in de loop van 1943 een torpedobatterij gebouwd die torpedo’s kon afvuren waarvan middels een draadverbinding de koers nog kon worden gecorrigeerd na de lancering. De torpedo’s lagen opgeslagen in de kazematten. In de doorgang en op het Roeiershoofd was smalspoor aangelegd om de torpedo’s te verplaatsen. De torpedobatterij is tijdens de geallieerde amfibische aanval op Vlissingen in de vroege ochtend van 1 november 1944 opgeblazen.’ Bron: Wikipedia.